Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ’ τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να’ ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ’ όλα.
Μαμά, πεινάω μαμά, φοβάμαι μαμά, γερνάω μαμά.
Και τρέμω να ’μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς
ωραία, νέα κι ατυχής.
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα ’χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα αλλά
δεν έχω ευχάριστα, μαμά
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.
Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.
Μαμά, πεινάω μαμά, φοβάμαι μαμά, γερνάω μαμά.
Και τρέμω να ’μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς
ωραία, νέα κι ατυχής.*
* Λίνα Νικολακοπούλου
7 comments:
χαχα, το αγαπημένο μου τραγούδι σήμερα. καλό μεσημέρι :)
Δήμητρα, χτύπησες φλέβα!!!
(γεωργία)
@triantara
Σου το αφιερώνω τότε για το πολύ συγκινητικό σου σημερινό ποστ που μόλις διάβασα.
Πάντως με μια γρήγορη ματιά που έριξα το "Γερνάω Μαμά" παίζει πολύ στα μπλογκ σήμερα.
Δήμητρα.
Δήμητρα, σ'ευχαριστώ για την αφιέρωση :)
όσο κοιτάω το μπλογκ σας, τόσο πιο πολύ μου αρέσουν οι ιστορίες που λένε οι φωτογραφίες σας.
Ανυπομονώ να "διαβάσω" και τις επόμενες
Πολύ καλό Δήμητρα!
Τη γιαγια στη φόρα ρε Μπομπ;
Η γιαγιά στις 17/12/07 μας προειδοποίησε ότι τα Χριστούγεννα θα πεθάνει. Και όπως πάντα τήρησε και αυτή την υπόσχεση. Καλό ταξίδι γιαγιά...
Post a Comment